Koronavirüsü salgını münasebetiyle özveriyle çalışan sağlıkçılara her akşam saat 21.00’de alkışlarla destekte bulunuluyor. Kısa müddette tüm ülkede yayılan ve şu güç zamanlarda hepimizin içinde tekrar umudu doğuran bu dayanışmaya Haşmet Babaoğlu’ndan sert reaksiyon geldi.
Twitter hesabından paylaşım yaptı:
-“Ben bu saat bilmem kaçta alkış vs işlerini yutmam, katılmam da. Bu kampanyanın nasıl berbata kullanıldığını tekraren gördüm. (…) Bir grup pisliklerin bu alkış kampanyasını nasıl sevinçle karşıladığını da buradan görüyor, izliyorum.”
Ne enteresandır ki… Çabucak akabinde Cumhurbaşkanı Erdoğan ve eşi de saat 21.00’de sağlıkçıları alkışlayınca yazdığı tweeti sildi, hesabı kapattı ve ortalıktan kayboldu…
Sahi kimdir Haşmet Babaoğlu?
65 yaşında. 8 Mayıs 1955’de Bursa’da doğdu.
Sosyoloji mezunuydu.
İstanbul’da yıllarca basında editörlük yaptı. Edebiyat mecmualarına yazdı durdu. Romantik aşk kıssaları anlattı. Entelektüel görünmenin raconuydu; aksesuarları, keskin bakışıyla küçük hayranlarının kalbini çalan havalıydı!
Kitaplar çıkardı: 1998 yılında, “Herkes birbirine sevgi herkese karşı”, 2001 yılında “Bekle beni gelmeyeceğim”, 2004 yılında, “Haydi kıralım hayallerimizi”…
Hiç okunmadı.
Hiç yaratıcı değildi zira. Kopyacıydı.
Umduğunu bulamadı edebiyatta. Her “olmak” isteyip olamayan üzere kendine olan güveni yitirdi; ve ne sevmeyi bildi, ne de dost kalabildi kimseyle…
Zayıflıklarına esir düştü; ünlü olmak için her yola başvurdu. Gazeteci bile dövmeye kalkıştı; kâfi ki hakkında konuşulsun! Şöhret hastalığına yakalanmıştı…
HINCAL ULUÇ ÜN YOLUNU AÇTI
Hayatını değiştiren kişi, Hıncal Uluç oldu. Elinden tutup merkez medyanın vitrinine koydu.
NTV’de “90 dakika “ isimli programda Hıncal Uluç’un uzun konuşmaları ve kahkahaları ortasında soluklandığı anlarda, “Şimdi soruna şuradan bakmak lazım Hıncal abi” dediğini hatırlar mısınız? Ve… Tam bir şeyler anlatmak üzereyken reklam ortasıyla hevesi kursağında kalan kişiydi Haşmet Babaoğlu…
Ekran ona; yazarak, yaparak değil görünerek meşhur olunacağını öğretti! İmaj her şeydi…
Mesela, o vakitler Alaçatı da tatil yapmak bunlardan biriydi. Oysa… Çocukluğunun en hoş yazları Ayvalık’ta geçmişti; zeytin ağaçlarının gölgesinde. Ayvalık- Darıca ortasında geçirdiği unutulmaz yazları unutmak istiyordu artık. Niğde gazozunu çok severdi fakat gazoz çok gerilerde kalmıştı; anımsamak istemediği taşra günlerinin sembolüydü.
Sevgilisi Ayşe Özyılmazel’in hayatını yaşamaya başladı. Nişantaşı meskeni oldu. Gurme geçindi; güzel şarap nerede içilir, kaliteli rakı balığın adresi neresidir yazdı durdu; fakat yeniden olmadı işte.
TV programları yaptı. Hiçbiri yeniden olmadı; beceremedi bir türlü.
Mahalle değiştirmeye karar verdi; kabul göreceği bir mahalleye transfer oldu. “Yeni Türkiye” söylemleriyle, Cumhuriyet’in tüm toplumsal kıymetlerine düşman kesildi. Yazdığı her sözcükte kendine, anılarına, geçmişine lanet etti…
Komik hallere bile düştü:
Bir defasında TKP Genel Lideri Erkan Baş için, “sağcı üzere gülüyor” dedi. Ne demek istediğini kimse anlamadı.
Nazım Hikmet için, “Nazım’da hikmet yoktu” dedi; edebiyatçılığı bu kadardı; söz oyunu yapmak!
Yine… Bir TV programında “Haydarpaşa garının alışveriş merkezi olmasını istemeyiz ancak olursa da seviniriz” dedi.
Böyle bir türlü sonu gelmeyen cümleler kurdu. O denli ya… Ne kadar anlaşılmazsa o kadar “felsefi” değil miydi sözcükler!
İnsan üzülüyor: Ne kadar edebiyatçı olamasa da o kaleminden sevgi, incelik, aşk damlayan adam gitti. Yerine… Kaleminden öfke, nefret ve kin akıtan adam geldi…
Hep kolay olanı seçti zira.
Sonuçta en acısı gerçekleşti; utanmayı unuttu…
“YENİ TÜRKİYE”NİN CAZGIRI
Evet… “Değerini” bilemeyen, onu baş tacı etmeyen “eski mahallesine” düşman kesildi; “yaşasın yeni mahallesi!”
Cumhuriyet ile, kurucular ile, CHP ile, Kemal Kılıçdaroğlu ile, Gezi’deki çocuklar ile, onlara dayanak olanlar ile kaygısı tasası bitmedi.
Aslında… Olmak isteyip de kabul görmediği “mahallesinden” nefret etti.
Tarık Akanların bulunduğu Sanat Meclisi’nin “11 Mart’ta Berkin Elvan için, Adalet İçin Hayatı Durdur” isimli hazırladıkları görüntü için, “Evet, hayatı durdurun… Bütün ufku Cihangir ile Nişantaşı ortasında sıkışıp kalmış bir dünyanın eziklikler, hırslar ve hınçlarla tıka basa dolu hayatından ne olacak” dedi.
Yazdı… Yazdı… İçindeki büyük yaralarının irinini dışa akıttı; ama güzelleşmeyi beceremedi bir türlü…
Haşmet Babaoğlu’nun hayat kıssası; şöhrete yenik düşerek her türlü güce biat eden, kısır-yenik aydınların hikayesidir…
Cüreti de buradan geliyor:
Öfkesi-nefreti bir türlü olamamış kendine aslında!