İstanbul’da 2008 yılında gereksinim sahiplerine dayanak olmak için “Derviş Baba Meczuplar, Abdallar, Meczuplar ve Aşıklar” isimli kahvehanede başlatılan düzgünlük hareketi gün geçtikçe büyüyor. Meczuplar ve Veliler Derneği çatısı altında kurulan kahvehane, market, pansiyon, kırtasiye derken şimdilerde ise butik ve aşevi ile yardıma muhtaçları umut oluyor. Meczuplar ve Veliler Derneği Kurucusu Ali Denizci, sokakta bayan ve ihtiyar bırakmayacağını söylüyor.
Balat’ta bulunan bir kahvehane ismi “Derviş Baba Meczuplar, Abdallar, Meczuplar ve Aşıklar Kahvehanesi”. Birinci bakışta sıradan bir yer üzere görünse de aslında içerisinde birçok öykü ve yaşanmışlık barındırıyor. 2008 yılında muhtaçlık sahiplerine dayanak olmak için faaliyete başlayan Derviş Baba Meczuplar, Abdallar, Meczuplar ve Aşıklar Kahvehanesi’nin istekli çalışanları hiç bitmiyor. Kahvehane, pansiyon, market, kırtasiye derken şimdilerde de aşevi, ve butik ile gereksinim sahiplerine umut olmaya devam ediyor
“SOKAKTA YATAN İNSAN HAYATTAN KOPUK OLUYOR”
Derviş Baba Meczuplar, Abdallar, Meczuplar ve Aşıklar Kahvehanesi’nin 16 metre karelik bir alanda başladığını söyleyen Ali Denizci, “Bana nazaran olağan ama mahallenin mecnun dediği 18 bireye konutumda yemek pişirip, yakaladığımız yerde de alıp hamama götürerek başladık. Hiç unutmuyorum kasım ayında bir gün parkta yürürken naylon poşetler gördüm. Altında köpek yavruları var sandım. Kurtarmak için gittiğimde altından 2 yaşında bir kız çocuğu çıktı. Naylonu tam kaldırınca 6 yaşında öbür bir kız çocuğu daha, toplam da altı çocuk bir baba, anneleri yok. Sonra öğrendik ki Sulukule yıkımında sokak da kalan aileler bunlar bizde çabucak bu aileleri konutlara yerleştirdik. Bu müddet zarfında anladık ki uzun müddet sokakta yatan insan ömürden kopuk oluyor. Bizde yardımlara başladık. İnsanların katılmasıyla büyüdük. Cihangir, Kadıköy, Balat, Eskişehir, Ankara, Bursa, İzmir, Aydın, artık buradayız” dedi.
“YOLDA KALANIN YOLA DEVAM ETMESİNİ SAĞLAMAK ZORUNDAYIZ”
“Biz holding kurmuyoruz yalnızca yardım etmeye çalışıyoruz” diyen Denizci, “Yolda kalanın yola devam etmesini sağlamak zorundayız. Beşerler çeşitli nedenlerle sokak da kalabiliyor. Mesela kanser hastası bir ablamız var onun tedavisini karşıladık. Ve ona konut tuttuk. Bir diğerinin psikoloğa gereksinimi var. Eski bir unsur ve alkol bağımlısı olduğum için bu hususta gelenler var. Aşevimiz var her gün 200 kişi karnını doğuruyor. Pansiyonumuz var” dedi.
“SOKAKTAN BAYAN VE İHTİYAR BIRAKMAYACAĞIM”
Denizci, “Bir gün sokaklarda konutları dolaşıyorum. Gün sonu konuta döndüğümde ‘Allah’ım şükürler olsun konutumda tuvalet var’ dedim. Ben tuvaleti olmayan bir mesken hiçbir vakit düşünmemiştim” diye konuştu. Ali Denizci, “O gün gittiğim konutların birçoklarında tuvalet yoktu. Tam o esnada kızın biri yanıma gelip ‘erkekler parka gidiyor fakat biz camii kapandıktan sonra gidecek yer bulamıyoruz. Sabaha kadar bekliyoruz ‘dedi. Bunun için Bir gayenin var sokaktan bayan ve ihtiyar bırakmayacağım. Devlet yapmıyor mu? doğal ki de yapıyor. Ancak kâfi değil, klasik insan tabiri belediye yapsın, devlet yapsın, zenginler yapsın. Pekala, ben ne yapabiliyorum. Devlet yapsın çok büyük kolaycılık. Geçen gün Fatih’te bir insan apartmanın girişinde donarak öldü. Bu benim ayıbım, senin ayıbın, bu kentte yaşayan herkesin ayıbı” diye konuştu.
“İYİLİK HAREKETİ’ GÜN GEÇTİKÇE BÜYÜYOR”
Muhtaçlık sahiplerine her şeyin fiyatsız olduğu bu kahvehanede gönüllerin kimi çocuklara eğitimler veriyor. Kimi aşevine yemek yapıyor. Kimisi ise butikte muhtaçlık sahiplerine giysi dağıtıyor. Ama Hepsinin ideolojisi ‘bir görüyorsan ve duyuyorsan sorumlusun’ diyorlar. Aşevi gönüllüsü Onur Yüksel, her gün en az 200 bireye yemek çıkardıklarını söyleyerek “İçimizde hekim, mühendis, aşçı yahut öğrenci arkadaşlarımız da var. Hepimiz gönüllüyüz. Hepimizin gayesi bir. Butik gönüllüsü sema Yüksel ise; Burada insanlara fiyatsız kıyafetler veriyoruz. Daha çok muhtaçlık sahibi, sokakta yaşayan insanlara ayakkabı, mont, battaniye veriyoruz” diye konuştu.
“3,5 SENE SOKAKLARDA YAŞADIM. VE HİÇ AÇ KALMADIM”
“Empati kurmak gerekiyor, anlamak gerekiyor, ne kadar çok varlığımız var, ne kadar çok şanslıyız, şükretmemiz gerekiyor bir de bunu paylaşmamız gerekiyor” diyen Denizci, “Bu toprakların haklarına daima çok güvendim zira 3,5 yıl sokaklarda yaşadım. Hiç aç kalmadım. Sırtındaki ceketi çıkartıp bana veren adamı biliyorum. Yoksa sarhoşun tekiydim. Bana karşılıksız verileni tekrar karşılıksız olarak vermeye çalışıyorum. Aslında insan olma vazifemi yerine getiriyorum. Açtığımız aşevinde yemek yiyenleri büyük çoğunluğu 24 saat içeresinde yalnızca o yemeği yiyor ben de onları gördükten sonra günde tek öğün yemeye başladım” dedi.
“İŞLEYEN BİR DÜZENEK VAR”
“Yahya Efendi Türbesinde sabah ezanlarında ağlayarak ya rabbim seni bulmak istiyorum dua ediyordum” diye öyküsünü anlatmaya başlayan Denizci, “Kafamda sorular vardı. Ölünce nereye gideceğim, bir sonsuzluk var mı? Vakitte olmaması ne demek, Allah var mı? Bu soruların karşılıklarını bulmam gerekiyor dedim. Ve her şeyi terk ettim. Sokaklarda yaşamaya başladım. Hekimler siroz olduğunu söyleyince Aşiyan Mezarlığı’nda bir mezara yerleştim. Ve başladım düşünmeye. Bir gün fark ettim ki ben hiç aşağı inmeden karnım aç kalmadan yemek geldi. Nereden geldiğini bilmiyorum. Bir gün Mesnevi den rastgele bir sayfa açtım. Ve bir beyit gördüm ‘Karanlık gecede karanlık kuyunun tabanındaki ayağı kırık kara karıncanın rızkını da biz veririz’ işte orada anladım. O kara karınca benim İşte işleyen bir sistem var. Ondan sonra tasavvufa gerçek bir seyahatim başladı” diye konuştu