Dünyayı kasıp kavuran koronavirüsün tesirlerini psikiyatri gözüyle Odatv’ye anlatan Psikiyatri ve Psikoterapist Uzman Doktor Levent Dövüşkaya, dikkat çeken sözler kullandı.
Levent Dövüşkaya, halkın virüs ile imtihanını şu sözlerle anlattı:
“Evrime inanmayan bir toplum, evrim geçiren bir virüsle savaşamaz. Bundan sonra biyolojinin hakikatini, dogmatik kanılarımıza entegre etmemiz gerekmektedir. Fakat aklını askıya almış, koyu dindarlar, bu salgını az dindar oldukları için gönderildiğini düşünüp fanatik seviyesine varacak biçimde dindarlaşabilirler. Bir danışanım, meskenine hırsız girecek kaygısıyla kapı ve pencereleri üç defa denetim ediyormuş fakat tüm tedbirlerine karşın meskenine yeniden de hırsız girmiş. Sonrasında ne yapmış dersiniz? Kontrol sayısını yediye çıkartıp, konuttan çıkmaz hale gelmiş. Ona söylediğim; birtakım şeyleri abartmanın makus olayların önüne geçemeyeceği, hırsızın konutuna tekrar girmesinin, yedi kere denetimden daha olumlu bir hayat olacağıydı.”
Dövüşkaya, “Bilim de denetim ve ayrıntı, hayat verirken; bilim dışı konularda ise gerçeği ve hayatı köreltir. İbadete gösterdiğimiz ehemmiyeti, bilim insanlarımızın tekliflerine de göstermemiz daha hayatidir” diye konuştu.
“SAĞLIK ÇALIŞANLARI FABRİKA PERSONELİ ÜZERE ÇALIŞTIRILIYOR”
Sağlık çalışanlarının yaşadıklarına farklı bir tahlil getiren Levent Dövüşkaya kelamlarına şu biçimde devam etti:
“Doğanın ana kuralı, bencillerin yaşaması için fedakarlar gerekir. Tabipler ortasında şöyle bir laf vardır: İnsanın aptalı hekimi olur. Son 30 yıldır yeterlice kendini gösteren, bencilliğin ve fırsatçılığın olağanlaştırıldığı yeni liberal düzenle, fabrika çalışanı üzere çalıştırılan sıhhat çalışanlarının pahalarını tekrar kavrıyoruz. Sağlıkçı; para değil, sevgi ve onay isteyen fedakardır. Meslektaşlarımın şu an tek istediği, inançta hissettirecek teçhizatlar. Test, kliniği takviyeler. Hakikat karşımızdaki vücuttur. Test yanılabilir lakin nefes darlığı çekip ölen vücut, palavra söylemez. Bu nedenle hasta görmeyip yalnızca odalarında literatür okuyan yahut halka yardımcı olmaktan çok kendisini teşhir etmekten ağır haz duyan tanınan doktorlar (son bir haftadır çıkamıyorlar gerçi) değil şu an salgınla savaşan doktorlarımızı ekranlarda görmek isteriz. Hakikati lakin onlar söyleyebilir.”
“SAĞLIK BAKANI ÇOK MAHİR OLDUĞU İÇİN DEĞİL…”
Dövüşkaya, kelamlarını şöyle sürdürdü:
“Can kaybı ve olay sayısı, her gün ekranda bir sayı olarak görülüyor. Ego düzleminde takılı kalmış beşerler, görmediğini yok sayar, yan komşusunun öldüğünü görmeden kendisine bir şey olmayacağını sanır. Tüm medeniyetimiz, hakikati maskelemek için icat ettiğimiz araçların bütünüdür. Can çekişenleri, mezarlıkları ve mezbahaları kalabalığın gözünden gizleriz. Bilim, mevte direncin birinci aktörüdür. Bu süreçte çok dindarlar üzere bilime mutlak inananlar da şaşkınlardır. Yöneticiler sakinliğini muhafazalı fakat işlerini her zamankinden daha çok ciddiye almalılar. Sıhhat Bakanı, çok mahir olduğu için değil, halkın derdine empati yaptığının her halinden muhakkak olmasından sempati kazanmıştır. lakayt haller sergileyen ve kendi keyfini düşünen yöneticilerin ise önümüzdeki yıllarda ekarte olacağını düşünüyorum.”
“YAŞLISINI SEVMEYEN TOPLUM YAŞASA NE OLUR YAŞAMASA NE OLUR”
Koronavirüs günlerinde toplumun bir kesitinin yaşlılara davranış biçimini de ele alan Dövüşkaya, tenkit getirdi.
Dövüşkaya, şunları söyledi:
“Mizah sıkıntı vakitlerde direnç sağlar ancak mevcut salgınla ilgili günümüz dünyasında yapılan mizahın corona müzikleri ve esprilerinin, diğerinin acısıyla alay etmekle eş olduğunu düşünüyorum. Üç sınıfa hiç başkaldırmamış, eşitliğe dair hiçbir aksiyonu olmamış birisinin, üst sınıftan birisi öldüğünde nasıl da içten içe sevindiğini gördüğümde üzülüyorum ve sonumuzu hayra alamet görmüyorum. Artık daha uygun anlıyorum ki; güneşe, ‘az mevt ve güvenlik’ anlamına geldiği için tapılmış. Umarın tez vakitte, güneş dünyayı ısıtır, karanlığı aydınlatır. İronik olan şey, muhtemel İstanbul sarsıntısında, şimdikinden daha fazla kayıp vereceğiz. Geleceği görmediğimiz için, sarsıntıda olmayacak üzere davranıyoruz. ‘Narayama türküsü’ filminde, yiyecek kıtlığı yaşayan izole bir köyde yaşayan ahali, 65 yaşında olanların bir dağa çıkıp ölmeyi beklemelerini bekliyor. Dağa çıkmaya cedaret edemeyen yaşlıları da küçümsüyorlardı. Amerika’da bir saiyasetçi, yaşlı nüfusun insanlık için kendisini gözden çıkarması gerektiğine dair abuk laflar etmiş. Maalesef birçok insanımızdan da birinci ağızdan bunu duydum. Halbuki insanlık tarihi boyunca bizi yaşama bağlayan yaşlılarımızın tabiata dair bilgelikleri değil midir? Yaşlısını sevmeyen ve saymayan bir toplum, yaşasa ne olur yaşamasa ne olur?”
“KORONANIN UYGUN TARAFI, İNSANLARA HAKİKATİ GÖSTERMESİ OLDU”
Kapitalist sisteme değinen Levent Dövüşkaya,sözlerini şöyle tamamladı:
“Kapitalizm herkesi, kuşkucu, yalnız ve bencil yapmıştı, korona da üstüne akaryakıt döktü. Koronanın güzel tarafı insanlara hakikati göstermesi oldu. Sanal olanın, gerçek olmadığı anlaşılınca hayal kırıklığına uğradık. Virüs öncesinde yer gök sayıydı. (dolar, borsa, taban fiyat ölçüsü, duble yol km.si vs) artık de o denli, olay ve mevt sayıları. İnsan aklı virüsün aklını kesinlikle yenecektir. Virüsünde bir aklı olduğunu asla kabul etmeyen dogmatik kanıyı yenip yenemeyecdği konusunda tereddütlerim var. Zira asıl kral; şuur değil, bilinçdışıdır. Asıl kral yerine tabiatın hükümdarı demek daha gerçek sanırım. Optimist, kaybetmekten korkmayandır. Karamsar de korkan. Bu periyot de ikisi de yalnıştır. Tabiat, hüzün tanımaz. A. Schopenhauer.”