Rusya’nın Ankara Büyükelçisi Aleksey Yerhov, Daily Sabah’ta yer alan Hakkı Öcal’ın “Ey Putin, ne yapıyorsun?” başlıklı makalesine açık bir mektupla karşılık verdi.
Daily Sabah gazetesi, Yerhov’un 16 Aralık’ta Daily Sabah’ta yer alan Hakkı Öcal imzalı köşe yazısına cevaben kaleme aldığı açık mektubu yayınladı.
Öcal o yazısında, Libya’da Türkiye’yi karşısına alan Hafter’in, Rusya’nın takviye verdiğini söyledi.
Büyükelçi Yerhov ise Öcal’a yönelik mektubun sonunda çarpıcı sözlere yer vererek, “Diğer ülkelerin Libya’daki etkin varlığı sizi şad ederken, Rusya’nın varlığının sizi rahatsız ettiğini düşünebilir mi” diye yazdı.
Öcal’ın yazısındaki tabirlere de karşı çıkan Yerhov, “Affedersiniz, siz bir Komünist Parti üyesi olmadığınız için size ‘Yoldaş’ diyemiyorum” diye yazdı.
Yerhov’un yazdığı mektup şu formda:
“Sayın Öcal,
Devlet Lideri Putin, 16 Aralık’ta Daily Sabah’ta yayınlanan yazınıza bakma fırsatını büyük ihtimalle bulamadığı için, inanç mektubu Rusya Devlet Lideri tarafından imzalanan bir kişi sıfatıyla size birtakım yorumlarımı iletme gereği duydum.
Açıklamalarınızın ve değerlendirmelerinizin kimilerinin gerçekle hiçbir ilgisi olmadığından onları kabul etmenin sıkıntı olduğunu üzülerek itiraf etmek durumundayım. Öncelikle, örneğin, “Rusya yıllarca finansal kapitalizmin Libya’ya neler yaptığına bakarak bir gözlemci üzere hareket ediyor” tezinize katılmam mümkün değil (bu ortada “finansal kapitalizm” ile neyi ve kimi kastettiğinizi merak ediyorum). Aslında, “yıllardır” Rusya öteki tüm memleketler arası aktörlerle birlikte sarih ve objektif bir gerçeği kabul ediyor. Şöyle ki, Libya, 1969’dan beri Birleşmiş Milletler de dahil olmak üzere tüm dünya tarafından yasal kabul edilen bir hükümet tarafından yönetiliyordu. Bilhassa “Lockerbie dosyası” kapatıldıktan sonra Libya devletinin önderi çeşitli başkentlerde saygın bir halde karşılandı. Birçok ülkeden çok sayıda şirket, petrol ve gaz kesimlerinin yanı sıra inşaat ve ulaşım alanlarında Libya hükümetiyle çıkarlı muahedeler yapmak için rekabet içindeydi. Yararlanıcı ülkelerdeki saygın bilim insanları ve siyaset bilimciler ile “emekli olup Odessa’da bir ‘daça’ya yerleşen bağımsız gözlemciler” de dahil hiç kimse, olayların gidişatına hiçbir vakit itiraz etmedi (bu ortada Odessa, hâkim Ukrayna devletinin bir bölgesi ve bu kinaye ile günümüzdeki Libya krizi ortasındaki ilgiyi anlayamadım).
Dünyanın bahtını tayin eden Büyük Ustalar olduklarına inanan kimi ülkeler, halkı için çok sayıda hoş işler yapan Libya önderini devirme kararı alınca, durum dramatik bir halde berbata gitmeye başladı. Muammer Kaddafi’nin akıbeti de, elbette “Rusya Ana nedeniyle” değil, öbür ülkeler nedeniyle vahim oldu. Kelam konusu “diğer ülkeleri” hatırlıyoruz, lakin inanın bana, hepsi hatırlanmaya bedel değil.
Petrol zengini bu topraklarda o vakitten beri barış hakim değil. Ülke kan davaları ve mezhep çatışmalarıyla bölünürken sığınmacı akını giderek artıyor. Ülkenin farklı kısımlarında denetimi ele geçiren birkaç yüz silahlı küme, oralardaki nüfusa karşı terör estiriyor. Doğrusu bunlardan biri de, Ulusal Mutabakat Hükümeti (UMH). Lakin UMH’nin “uluslararası tanınmışlık” statüsünün, son derece tartışmaya açık olduğunu hatırlatmama müsaade verin. Örneğin; kimileri 2015 tarihli Skhirat Anlaşması’nın artık yürürlükte ve bağlayıcı olmadığını düşünüyor. Onlara nazaran, ülkenin büyük kısmının UMH’yi desteklediğini argüman etmek de bir hüsnü kuruntu. Bu, kelam konusu görüşleri paylaştığım manasına gelmesin fakat durumu bir bütün halinde tahlil ederken onları da katiyetle göz önünde bulundurmak zorundayım.
Sayın Hafter’in mi, yoksa Sayın Sarraj’ın mı daha uygun olduğuna Libyalılar karar verecek. Bununla birlikte, Sayın Hafter, ülkenin kıymetli bir kısmını denetimi altında tutuyor, kelamları bir mana söz ediyor ve en azından birtakım dünya başşehirlerinde ve bölgesel başkentlerde duyuluyor. Başka taraftan, Sayın Sarraj’a dayanağını açıklayan Trablus kırsalındaki çok sayıda aşırılık yanlısı küme, bilhassa onların Libya’ya DEAŞ saflarında savaştıkları Suriye’den geldikleri gerçeğini dikkate aldığımızda, Sayın Sarraj’ın güvenilirliğini artırmıyor. Güvenilirliğini de, meşruiyetini de.
Sırf Ulusal Mutabakat Hükümeti BM Dördüncü Komitesi’nde UNRWA yetkisinin uzatılmasını öngören kararı desteklediği ve ABD’nin Kudüs’ü İsrail’in başşehri olarak tanıması karşısında hakikat duruş sergilediği için UMH’yi “Müslümanların yanında” hareket ettiğini düşünenlerin siyasi esnekliğine hayran olmamam elbette mümkün değil. UMH’nin bu türlü hareket ettiği hiç elbet gözle görülür bir durum fakat Libya halkının geri kalanının da Filistin sorununa takviye verdiği izlenimine sahibim. Kaldı ki, yalnızca onlar tarafından da değil. BM’nin Filistin’le ilgili kararları, Hristiyan, Müslüman ve başka dini geleneklere sahip çok sayıda ülke de dahil olmak üzere memleketler arası toplumun çok büyük bir kısmı tarafından her vakit desteklendi. Bu ortada, Sayın Öcal, yabancı ülke vatandaşlarını hiçbir önemli yasal süreç sürece koyulmadan aylarca ve hatta yıllarca alıkoymanın, “gerçek Müslümanların” yapacağı bir şey olduğunu nitekim düşünüyor musunuz? Ve şu anda Sayın Sarraj’ın yanında yer alanlar, başlarında Arapça sözler yazılı siyah örtüler taşıyan şahıslar de gerçek Müslümanlar mı?
Sayın Öcal, yazınızı okuyunca diğer merak uyandıran soru işaretleri de doğuyor. “Gaspçılar” sözü ile tam olarak kimi kastediyorsunuz? Yazınıza nazaran onları Yunanistan, Kıbrıs ve Mısır’da bulmak mümkün. Her nedense, Atina, Lefkoşa ve Kahire’deki (ve daha birçok başkentteki) birçok insanın bu “etiketi” kabul etme konusunda gönülsüz olacağını düşünüyorum.
Sayın Hafter’in ABD, AB, İsrail, Mısır, Yunanistan, BAE ve Suudi Arabistan’ın yanı sıra Rusya’dan genel anlamda dayanak aldığını belirterek çok ilgi cazibeli bir sonuca vardığınız görülüyor. Hakikaten de o denli mi? Şayet öyleyse, nasıl oluyor da, memleketler arası oyuncuların birden fazla yanlış bir adamın ardında duruyor ve yalnız Sayın Sarraj âlâ, pak ve “meşru” oluyor? Neden Sayın Sarraj uygun? Sadece birisi ona bahis oynayıp başkaları oynamadığı için mi?
Bu son sorum olacak, Sayın Öcal. Şayet Sayın Hafter bu kadar büyük bir kalabalık tarafından destekleniyorsa, Allah aşkına neden Donald Trump’a ya da Emmanuel Macron’a, Muhammed Bin Selman’a ya da Abdülfettah el-Sisi’ye değil de yalnızca Vladimir Putin’e bu türlü sarkastik bir tavır içinde davette bulunuyorsunuz? Öbür ülkelerin Libya’daki etkin varlığı sizi şad ederken, Rusya’nın varlığının sizi rahatsız ettiğini düşünebilir miyiz? Neden?
En derin hürmetlerimle.
NOT: Affedersiniz, siz bir Komünist Parti üyesi olmadığınız için size “Yoldaş” diyemiyorum. Ben de üye değilim. Keza Sayın Putin de. Gelin, kısa mühlete önceye kadar birtakım bireyler için kutsal olan ki o kadar kutsaldı ki, kelam konusu sözler ve semboller için canlarını veriyorlardı, alaycı sözleri, tabirleri ve sembolleri kullanmaktan vazgeçelim. O şahısları hatırlıyoruz ve inanın bana bunu hak ediyorlar.”