Yaz-kış, sabah-akşam demeden günlük hatta anlık gereksinimlere nazaran çalışan seyyar satıcılar, tezgahını korona eserleriyle donatmakta gecikmedi. Simitçi, kestaneci, mısırcı, cürmü ve işportacılar da öbür meslek kümeleri üzere büyük gelir kaybına uğradı. Kayıtdışı çalıştıkları için eserlerini yenileyip tekrar sokağa çıkmaktan öbür dermanları yok. Seyyar piyasada ekmek ortası sokak lezzetlerinin yerini bu ortalar maske, mendil ve dezenfektan eserleri aldı. Öte yandan, bir devrin çocukluk anısı mahalledeki zerzevat meyve otomobilleri da bilhassa 65 yaş üstü için geri döndü.
Yeni Şafak’tan Orhan Orhun Ünal’ın haberi şöyle…
TANESİ 5 LİRADAN MASKE SATIŞI
Seyyar satıcıların birçoğu eski tezgahlarını kapatarak paklık eserlerini pazarlamaya başladı. Yetkililer, merdivenaltı üretime karşı uyarıyor.
Bu ortalar, birçok satıcı küçük otomobiline yüklüyor sebzeyi çıkıyor mahalleye. Kısa mühlet öncesine kadar drone ile servis yapmayı planlayan insanoğlunun bizim hasır sepete dönmesi yalnızca birkaç gün aldı. Biz de soluğu sokakta alıyoruz.
Market ve otobüslere maskesiz girilemeyeceği kararının akabinde işportacılar bayram etti diyebiliriz. Satıcıların birden fazla tanesi 5 liradan satılan maskelerin gün sonundaki cirosundan şad. Önümüzdeki hafta satışların üçe katlanacağını düşünüyorlar. Lakin paklık eserlerinin eczane ve marketten alınması ikazlarını unutmayalım zira nasıl üretildiklerini ve içeriğini bilmiyoruz. Virüsten korunalım derken daha büyük sıhhat sıkıntılarına davete çıkarmayalım.
‘KÖFTECİYDİM SAĞLIKÇI OLDUM’
Taksim ve Harbiye civarında bekleyen bir satıcı, küçük bir tezgah üzerinde maskelerini sergiliyor. Tanesi 5 liradan günde 20 adet kadar satış yaptıklarını anlatıyor. Çabucak 200 metre ilerisindeki işportacı Mahmut Ö. maskesini almayı unutanlar ve sokağa çıkmak zorunda olanlar sayesinde günlük hasılatın 30’dan fazla olduğunu paylaşıyor ve ekliyor: “Bir ay öncesine kadar köftecilik yapıyordum, baktım durumlar berbata gidiyor, maske satmaya başladım. Benim müşterim acil işi olandır, onlar sayesinde işleri toparlıyoruz.”
BERBER KAPANDI MAKİNESİ SOKAKTA
Bu ortada her türlü muhtaçlığa anında tahlil getiren sokak piyasasında saç – sakal kesim aparatları da tezgahdaki yerini almış durumda. Berberlerin kapanmasının akabinde sokaklarda bilhassa Afrikalı satıcıların yeni gözdesi saat ve cüzdan değil tıraş aletleri.
Bazı marketlerin girişinde bu aygıtların sergilendiği makineleri bile görebilirsiniz. Berbere hasret kalan vatandaş ise şimdilik Çin malı eserlere yöneliyor.
BİZİM SEPET GERİ DÖNDÜ
Koronavirüsle birlikte eski adetlerimize geri dönüyoruz.
Uzaktaki anıya sevdalı bir kuşağın sokakta oynarken, “Evladım bana iki ekmek veriver” cümlesinden hatırladığı hasır sepet de geri döndü. Bir devrin mahalle ortasında gezen sebzecileri de korona sayesinde tekrar faaliyete başladı. Onlar, bilhassa sokağa çıkamayan 65 yaş üzerinin ayağına gidiyor. Birçok Anadolu kentinde az da olsa süren bu gelenek metropol İstanbul’da şimdilerde pek seviliyor. Farklı semtlerde sepet sarkıtan teyzelerin “Adem efendi bana 2 kilo domates” seslenişini duyabilirsiniz. Beyoğlu Tomtom Mahallesi’nde satıcılık yapan Ahmet Y. ise televizyondan görüp hatırladığı bu uğraş sayesinde geçimini sağlıyor, işlerden mutlu.
MAHALLE KÜLTÜRÜ YENİDEN
Balat’ta yaşayan bir İtalyan, binadan sarkıttığı sepet ile yardım kampanyası başlattı. Sepete, “İmkanı olan koysun, muhtaçlığı olan alsın” notunu yazarak gereksinim sahiplerine ulaşmayı hedefliyor. Kasımpaşa’da pazarcılık yaparken şimdilerde semt semt dolaşan Mustafa Akan ise sabah 9’da donatılan zerzevat meyve arabasının öğlenden sonra bittiğini anlatıyor. Akan, “1 ay öncesine kadar 10 saat ayakta beklerken artık yarım günde konuta gidiyorum” diyor. Anlayacağınız, en azından bir mühlet hiçbir şey eskisi üzere olmayacak zira bu ortalar her şey eskisi üzere.