Karar gazetesinin ilahiyatçı müellifi Mustafa Öztürk “Havada provokasyon kokusu var” başlıklı bir yazı kaleme aldı.
Öztürk yazısında İzmir’de son günlerde yaşananlara değindi.
“MARAŞ VE ÇORUM OLAYLARI ÜZERE BİR TOPLUMSAL İNFİAL YARATMAYA MATUF OLDUĞU ANLAŞILIR”
Yazısında “Bu provokasyon için İzmir kentinin seçilmiş olması çok manidar… Çünkü ‘Gâvur İzmir’ biçimindeki yakışıksız yakıştırmanın mana ve çağrışımları malum…” diyen Öztürk şöyle devam etti:
“Camilerin hoparlörlerinden yayınlanan müziğin sol ideolojide sembolik bedeli haiz ‘Çav Bella’ isimli marş olması daha bir manidar. Çünkü İzmir Belediye Lideri Tunç Soyer’in bu marşla ilgili öyküsü de malum… İzmir, CHP, CHP’li belediye lideri, Çav Bella marşı, cami, minare, ezan… Bütün bu isimler ve semboller bir ortaya getirildiğinde, bilhassa de ‘Çav Bella’ üzere sembolik parmak izlerine dikkat edildiğinde, kelam konusu provokasyonun toplumsal kutuplaşma ve zıtlaşma sosyolojisinden Maraş ve Çorum olayları üzere bir toplumsal infial yaratmaya matuf olduğu anlaşılır.
1978 yılında memleketi 12 Eylül 1980 darbesine götüren Maraş olayları sırasında 100’den fazla insanımız katledildi; Alevi vatandaşlarımıza ilişkin 200’den fazla mesken ateşe verildi ve 100’e yakın işyeri tahrip edildi. Büsbütün siyasi saiklerle kaşınan Alevi-Sünni ihtilafının gerginliği tırmandırdığı bir süreçte, Maraş’taki Çiçek Sineması’na o periyodun milliyetçi sinemalarından biri olarak kabul edilen ‘Güneş Ne Vakit Doğacak’ isimli sinemanın gösterimi sırasında patlayıcı unsur atılması infialin fitilini ateşlemiş, olayların çığırından çıkma basamağında Bağlarbaşı camii imamı Mustafa Yıldız cuma vaazında şu öğütleri (!) vermişti: ‘Oruç tutmak namaz kılmakla hacı olunmaz, bir Alevi öldüren beş sefer hacca gitmiş üzere sevap kazanır; bütün din kardeşlerimiz hükümete ve komünistlere, dinsizlere karşı ayaklanmalıdır; etrafımızda bulunan Alevileri ve CHP’li Sünni imansızları temizleyeceğiz.’”
“TUNÇ SOYER’İN ŞU AÇIKLAMASI DA TAKDİRİ HAK EDİYOR”
“Geçen haftalarda Sevda Noyan’ın gereksiz ve sorumsuz konuşması, bu hafta İzmir’deki kimi mescitlerin hoparlörlerinden Çav Bella marşı çalınması memleketin havasındaki provokasyon kokusunu yoğunlaştırıyor” diyen Mustafa Öztürk yazısını şöyle sürdürdü:
“Bereket versin ki bu kez aklıselim ve sağduyu ülke sathında daha baskın görünüyor. İzmir Belediye lideri Tunç Soyer’in şu açıklaması da takdiri hak ediyor: ‘En fazla birlik beraberlik içinde olmamız gereken günlerde, halkımızı birbirine düşürmeye, kutuplaştırmaya çalışanların bu kadar alçakça provokasyona tevessül etmeleri niyetlerini açıkça ortaya koyuyor. Gayeleri halkımızın dirliğini, birliğini bozmaktır. Bu oyuna gelmeyelim. Diyanet İşleri Başkanlığımıza bağlı kimi mescitlerin ses sistemine girerek bu hareketi gerçekleştirenleri devletin yetkilileri ve emniyet güçlerinin en kısa müddette yakalayarak şanlı Türk adaleti önüne çıkacağına inanıyor, İzmirliler ismine bekliyoruz. Asla kabul etmeyeceğimiz bu provokasyonu gerçekleştirenleri lanetliyor, hoş İzmir’in ismini bu olayla yan yana getirip siyaset materyali yapanları da kınıyorum.’
İzmir’de tezgâhlanan provokasyonun üç beş densiz ya da kendini bilmez insanın hüneri olmadığını anlamak için özel harp dairesinde uzman olmaya gerek yok. Bu iş mutlaka derin, kirli ve karanlık bir iş… Akif Beki’nin ‘Camide kim Çav Bella çalar?’ başlıklı yazısında Özel Harp Dairesi eski Lideri Org. Sabri Yirmibeşoğlu’ndan aktardığı şu sözler de bunu teyit edici mahiyette:
‘Eğer bir yerde halkı galeyana getirmek isterseniz, sizin saygın değerlerinize düşmanın küçültücü hareket yaptığını gösterirsiniz. Özel Harp’te bir kural vardır. Halkın direncini arttırmak için, düşman yapmış üzere birtakım bedellere sabotaj yapılır. Bir cami yakılır. Kıbrıs’ta cami yaktık biz mesela…’
Bu pasajda da açıkça belirtildiği üzere toplumsal planda geniş çaplı infial yaratacak provokasyonlarda en tesirli öge, kutsal semboller ve bedellere taarruzda tabirini bulur. Zira kutsallara taarruz toplumun çok hassas olduğu hudut uçlarına dokunmak, taze yarayı kaşıyıp kanatmak üzere bir mana taşır. Kaldı ki bizim kimi siyasal ve toplumsal yaralarımız, Alevi-Sünni ihtilafı üzere asırlara uzanan bir geçmişe sahip olsa dahi her vakit taze ve kanamaya hazırdır. Hakikaten Yavuz Sultan Selim-Şah İsmail (Osmanlı-Safevi) uğraşı, Çaldıran muharebesi ve kızılbaşlık sorunundan bu yana her kaşındığında kanamış ve en son versiyonuyla Sivas-Madımak hadisesi olarak karşımıza çıkmıştır. Öte yandan, biz rasyonellikten fazla duygusallığı ağır basan bir toplum olduğumuzdan, her daim kışkırtılmaya elverişli bir ruhsal moddayızdır. Lakin bütün bu duygusallığımıza karşın kırk-elli yıl üzere kısa bir vakit aralığında tekraren tıpkı kodlarla kodlanıp tezgâhlanan provokasyonlara karşı sağduyulu, serinkanlı ve aklıselimle mukabelede bulunmak, çok güç bir iş olmamalıdır. Velhasıl, ister ferdi ister toplumsal planda ne kadar kışkırtılırsak kışkırtılalım, aklıselim ve sağduyuyla adım atmamız gerektiğini asla unutmamak lazımdır.”